Met deze 3 tips willen je helpen om controle te houden over het psychische spel dat zich afspeelt in je koppie door het oplopen van een blessure. Zodat je terug kunt naar je doel zo snel als mogelijk en vol met zelfvertrouwen.
Geloof me, je wilt er echt niet aan denken. Niemand wil het doormaken. Een blessure oplopen is een van de meest uitdagende dingen waarmee je als sporter te maken kunt krijgen. Als je actief bent, is een blessure een van de risico’s die gepaard gaan met het gebruiken van je lichaam en jezelf pushen naar je eigen menselijke potentieel. Dit geldt voor ieder soort sporter. Wanneer je hebt opgegeven voor een voor jou, nieuw soort event, betreft het vaak een hele zorgvuldige overweging. Je hebt jezelf over die streep getrokken en bent begonnen aan de voorbereiding. Ook die gaat dan meestal niet zonder slag of stoot, je moet nog alles uitzoeken en ervaren. Wanneer je dan net lekker in die flow zit en dan te maken krijgt met een blessure waardoor je niet verder kunt trainen of überhaupt niet aan de start kunt staan, is dat gewoonweg effe heel erg k*t.
Gedurende het hele proces van je blessure zul je een emotionele achtbaan doormaken. Vanaf het moment dat je blessure optreedt, tot het moment dat je weer terugkeert naar het pad van je doel, zul je honderden zo niet duizenden veranderingen in je emotionele toestand gaan ervaren. Niet alleen zul je al deze emoties doormaken tijdens je blessure, je zou ze allemaal op één dag kunnen doormaken!
Onderzoek heeft gevonden dat wanneer sporters een blessure oplopen, ze een gevoel van verlies ervaren dat hetzelfde is als het doorlopen van de stadia van rouw (Kubler-Ross, 1969; Rotella, 1985). Als je geblesseerd bent, verlies je een deel van jezelf—je sportieve identiteit. Wanneer je niet kunt deelnemen aan de sport die je liefhebt, voelt het alsof er een stuk van je ontbreekt. Dit klinkt misschien echt enorm zwaar en de niet sporter zal denken, waar in godsnaam heb je het over. Maar je moet je voorstellen dat iemand een dergelijk doel behalen voor iemand heel belangrijk kan zijn. Het behalen van dat sportieve doel is één. Maar vaak zit er iets dieperliggend achter en dat is meestal het antwoord op de vraag: waarom doe je dit. Meestal heeft het te maken met zelfvertrouwen, iets aan zichzelf willen bewijzen of het afsluiten van een periode. Het is dus ook niet alleen dat sportieve doel wat wegvalt, maar een stukje van je eigen identiteit op dat moment en daarnaast een hele boel dingen die je dagelijks doet of de keuzes die je maakt in aanloop naar dat doel, die allemaal wegvallen.
Op elk moment tijdens je blessure zul je jezelf in een van de vijf stadia van rouw bevinden: ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en acceptatie. Door elke grote en kleine blessure die ik persoonlijk heb meegemaakt, ben ik verbaasd te zien dat ik elke keer dit proces doorga. In feite (en dit is 100% waar), toen ik hier schreef over de stadia van rouw, realiseerde ik me dat ik al een tijdje in ontkenning was over een voetprobleem dat ik zelf had. Omdat ik zelf een paar keer geblesseerd ben geweest, kan ik je vertellen dat de hele tijd positief blijven niet alleen ongezond is, het is onmogelijk. Maar er zijn momenten waarop vastzitten in negatieve gedachten en emoties je zal tegenhouden om te genezen en vooruit te gaan door je blessure, zodat je tot acceptatie kunt komen. Je kunt niet altijd de stressoren wegnemen, maar je kunt jezelf kracht geven met enkele copingstrategieën om beter om te gaan met de uitdagingen die zullen komen.
Hier zijn drie belangrijke dingen om te onthouden:
Sta jezelf toe om even van streek te zijn
Wanneer de emoties komen, sta jezelf toe om ze te voelen. Ze zullen ALLEMAAL op de een of andere manier naar buiten komen, en als je ertegen vecht om ze te voelen, kunnen ze onbedoeld op anderen terechtkomen waar je om geeft, die vervolgens niet begrijpen waar je vandaan komt, waardoor naast de blessure nog een andere shit situatie ontstaat.
Geef jezelf een pauze
Het is moeilijk om je gevoelens van succes te meten aan de hand van wat je in staat was te doen voordat je geblesseerd raakte. Geef jezelf een pauze. Je doet het geweldig. Zorg ervoor dat je je gevoelens van vertrouwen en succes afstemt op waar je nu bent en je huidige doelen.
Zoek steun
Een blessure oplopen is stressvol. Ga niet alleen de achtbaan op. Zorg ervoor dat je de ondersteuning die je nodig hebt zoekt en vraagt om je te helpen omgaan met de emotionele achtbaan. Daarin is het belangrijk om met een paar mensen ECHT te kunnen praten over een blessure. Mensen die weten waarom dit doel zo belangrijk voor je is en dus ook verder kunnen kijken dan alleen die sportieve prestatie.
Het is normaal om zorgen en twijfels te hebben over je weg naar herstel. Het is frustrerend om je lichaam niet te kunnen gebruiken zoals je wilt. Het kan isolerend en eenzaam voelen om weg te zijn de mensen en de cultuur van je sport. Het kan verontrustend zijn om te voelen dat iedereen anders fit wordt terwijl jij de jouwe verliest. Het kan eng zijn om je af te vragen of je je lichaam kunt vertrouwen en of je op hetzelfde niveau kunt concurreren als voor je blessure. Je vermogen om de stress die gepaard gaat met een blessure aan te pakken, wordt beïnvloed door de copingvaardigheden die je hebt. Je hebt een keuze te maken. Je kunt langs de zijlijn zitten terwijl je lichaam herstelt, of je kunt proactief zijn over zowel je fysieke als je mentale herstel.
