In onze vorige blog vertelden we dat we nét onze handtekeningen hadden gezet onder de contracten. Eindelijk was alles definitief: de financiering rond, de contracten getekend, enzovoort. We hadden beloofd jullie mee te nemen in ons proces. Dus ook al zijn we inmiddels wat verder (de bouw is al begonnen), toch gaan we eerst nog even een paar stappen terug in het proces, voordat we terug zijn bij vandaag de dag.
In een eerdere blog vertelden we hoe dit idee is ontstaan en hoe zich op een totaal onverwacht moment een kans voordeed. Vijf jaar geleden hadden we deze ambitie al, maar eerlijk is eerlijk: toen waren we er nog niet klaar voor. In de tussentijd hebben we ontzettend veel lessen geleerd – zowel in goede als in slechte tijden – en die kwamen nu goed van pas.
Vroeger was het onze droom om een eigen locatie (lees: een gebouw) te hebben. Nu realiseren we ons dat een eigen gebouw niet het belangrijkste is; het gaat om de filosofie erachter. Ons bedrijf ís niet de locatie; het gebouw is puur een middel om onze visie uit te dragen. We weten nu dat we, met ons team achter ons, een plek willen creëren waar alles wat we de afgelopen jaren geleerd en ontwikkeld hebben samenkomt. Dat is de kern: we leren en we passen het toe. Ook daarom zal de bouw niet in één keer kant-en-klaar zijn – het blijft een project in ontwikkeling, niet alleen omdat het veel geld kost (onze middelen zijn zeker niet onbeperkt), maar vooral omdat we het principe van “leren en dan doen” zo belangrijk vinden.
Maar goed, voordat we weer eens afdwalen: terug naar de kern van deze blog – de locatiekeuze.
Onze eisen voor de locatie
We hadden een lijst met harde eisen opgesteld waaraan de ideale locatie moest voldoen. Op dit moment hebben we een sportstudio op een prima industrieterrein. Dat is voor de basis oké, maar ons concept komt daar niet volledig tot zijn recht – we willen méér.
Onze eisen op een rij:
- Binnen én buiten: Er moet zowel binnen- als buitenruimte zijn, waarbij buiten een stuk groter is dan binnen. We blijven tenslotte trouw aan ons eerste “kindje”: de buitensport.
- Geen industrieterrein: We willen niet op een industrieterrein zitten, hoe aantrekkelijk de grote en betaalbare panden daar ook zijn. We zitten nu bijvoorbeeld naast een autogarage, en soms klinkt de autobrug harder dan onze muziek. Niet ideaal.
- Veel groen: We zoeken een plek met veel groen en een natuurlijke uitstraling.
- Eigen faciliteiten: Alle faciliteiten moeten op eigen terrein zijn, zodat we nergens van afhankelijk zijn.
- Ruimte voor groei: We hebben ruimte nodig om uit te breiden. Trends veranderen en ons bedrijf verandert mee, dus we moeten kunnen meegroeien.
- Unieke ligging & privacy: We willen een rustige plek met voldoende privacy. Het moet een locatie zijn waar we ongestoord onze trainingen, gezondheidsprogramma’s, vitaliteitsdagen en bedrijfsactiviteiten naast elkaar kunnen laten plaatsvinden.
- Overige wensen: Goede bereikbaarheid, een fijne omgeving en – niet onbelangrijk – betaalbaarheid.
- In onze regio: Liefst in of rondom onze regio (Reuver, Venlo, Roermond, Panningen, of ergens daartussenin).
Als je dit lijstje bekijkt, denk je waarschijnlijk net als wij: onmogelijk. Zulke locaties vind je niet zomaar op Funda. Je zou denken: laat maar, dit is onhaalbaar. Eerlijk gezegd dachten wij dat ook. Toch vonden we het de moeite waard om ons te oriënteren.
Op zoek naar inspiratie
In Nederland vonden we geen vergelijkbare concepten – dat maakte onze zoektocht lastig. Topsportcentrum Papendal kwam nog het meest in de buurt qua aanpak, maar dat is van een heel andere orde. We vroegen ons af waarom zoiets alleen voor topsporters bestaat, want wat zij daar doen is voor niet-topsporters net zo belangrijk. Dat inzicht gaf ons inspiratie, maar nog geen locatie.
Ook in het buitenland vonden we geen geschikt voorbeeld. Performance centers zijn daar vaak luxe gyms die voor de gemiddelde persoon onbetaalbaar zijn. We hadden dus geen bestaand kader om ons aan vast te houden. Lastig, maar het gaf ons ook alle ruimte om creatief te zijn.
Veel inspiratie dus, maar nog altijd geen concrete plek of plan. Hoe en waar gingen we iets vinden dat aan ál onze eisen voldeed?
Een onverwachte kans in Reuver
Tijdens een sportakkoordbijeenkomst in Reuver (die niks met onze ambitie te maken had) kwam een multifunctioneel sportveld ter sprake dat de gemeente al een paar jaar op de planning had staan. Zo’n investering kost tonnen. De gemeente wilde voorkomen dat het zonder een goed programma een luxe hangplek voor jongeren zou worden – er zijn genoeg voorbeelden van goedbedoelde sportplekken die zo eindigen.
De aanwezige verenigingen vonden het idee van zo’n veld leuk, maar zagen geen mogelijkheid om actief bij te dragen aan de invulling. Logisch, want verenigingen draaien op vrijwilligers die al druk genoeg zijn. We wisten op dat moment nog niet welk stuk grond de gemeente precies bedoelde, maar we voelden dat dit interessant kon zijn. Dus maakten we een afspraak bij de gemeente.
De eerste gesprekken
We spraken met de gemeente over hun visie op dat veld én over onze plannen – misschien konden we iets voor elkaar betekenen. Zo niet, dan zou het ons in elk geval nieuwe inzichten opleveren. Uit dat gesprek bleek dat het eerst om een ander stuk grond ging: het oefen/trap veldje rechts naast de kantine van VV Reuver (de voetbalclub). Het gesprek verliep zo positief dat we besloten ook met VV Reuver te gaan praten.
In dat gesprek vertelden we over onze plannen, hoe we de lokale verenigingen daarbij wilden betrekken en hoe dat aansloot op de ideeën van de gemeente. We spraken ook over de uitdagingen waar sportverenigingen sowieso tegenaan lopen; iedereen was het erover eens dat publiek-private samenwerking belangrijk is. Het bestuur van de voetbalclub was enthousiast en dacht heel goed mee. Ze kwamen zelfs met een ander stuk grond als suggestie: een veld met een eigen toegangspoort, eigendom van de club (waar ze voor betaalden) maar waar ze niets mee konden. Zo kwamen we op een veld terecht, waarvan we nooit (bewust) van het bestaan afwisten.
Het verborgen veld
We gingen samen op die locatie kijken. Eerlijk gezegd waren we een beetje sceptisch, omdat we ons er weinig bij konden voorstellen. Maar zodra we er stonden, waren we meteen verkocht. We zagen een groot open veld aan de bosrand, met als buur de voetbalclub waar bijna ieder van ons ooit zijn sportliefde heeft ontwikkeld. Alle basisvoorwaarden leken aanwezig.
We waren direct enorm enthousiast – en gelukkig gold dat ook voor de gemeente en VV Reuver. We besloten deze optie serieus uit te werken.
Maar hoe nu verder? Hoe begin je in hemelsnaam aan zoiets groots? Wat moest er allemaal gebeuren en met wie moesten we praten? We hadden geen idee – dit concept bestond immers nog nergens, dus er was geen draaiboek of mensen die je kon vragen wt* we moesten doen. Het besluit om deze locatie na te jagen bleek het startschot van de zwaarste race die we tot nu toe hebben gelopen.
In onze volgende blogs vertellen we hoe we aan die race zijn begonnen – hoe we ons plan hebben uitgewerkt en welke vervolgstappen en procedures op ons pad kwamen. Dat zullen een aantal mooie verhalen opleveren kunnen we je beloven. Geen mooi verpakte praatjes, maar de simpele (en soms hele harde) realiteit.
